دانشمندان بامطالعه روی موشها دریافتند،حیواناتی که از رژیم غذایی حاوی ۴٫۵درصد گلوتن استفاده میکردند،دچار التهاب در ناحیه هیپوتالاموس مغز شدند که نقش مهمی درعملکردهای متابولیک مانندتنظیم قند خون دارد
به گزارش افرنگ خبر /الکس تاپس (Alex Tups) دانشیار دانشگاه اوتاگو و محقق ارشد این مطالعه گفت: موشها نمونهای عالی برای مطالعه رفتار اعضای انسان هستند. آنها سامانه گردش خون، تولید مثل، گوارش، هورمونی و عصبی بسیار مشابهی دارند. بنابراین، کاملاً ممکن است که همان التهابی که در موشها یافتیم، در انسان نیز رخ دهد.
تخمین زده میشود که ۲۰ میلیون آمریکایی به گلوتن حساسیت دارند و اعداد محافظه کارانه نشان میدهد که حدود یک درصد از این جمعیت از بیماری سلیاک جدی رنج میبرند که یک بیماری خود ایمنی ژنتیکی است و میتواند فوق العاده ناتوان کننده باشد.
تاپس در ادامه گفت: مغز دارای دو نوع سلول ایمنی است که گلوتن و رژیم غذایی پرچرب (HFD) تعداد آن سلولهای ایمنی را افزایش میدهد. اثر گلوتن اضافه شده به یک رژیم غذایی معمولی تعداد سلولها را به همان اندازه افزایش داد که اگر موشها با رژیم غذایی پرچرب تغذیه میشدند؛ بنابراین وقتی گلوتن به رژیم غذایی پرچرب اضافه شد، تعداد سلولها حتی بیشتر شد.
محققان نمیدانند چرا این التهاب رخ میدهد، اما به نظر میرسد که با واکنش شدید سیستم ایمنی مانند آنچه در بیماری سلیاک دیده میشود، مرتبط باشد.
تاپس توضیح داد: این یافته کاملاً جدید و ممکن است اجزای گلوتن مقاوم در برابر هضم منجر به یک پاسخ ایمنی شود که در بیماران سلیاک دیده میشود.
تاپس هشدار میدهد: این کشف بسیار مقدماتی است و مطالعات بیشتری مورد نیاز است. اما این نتایج نشان میدهد که حساسیت به گلوتن چقدر پیچیده بوده و پیامدهای سلامتی آن چقدر گسترده است.
وی همچنین گفت: اگر گلوتن منجر به التهاب هیپوتالاموس در انسان و در نتیجه آسیب مغزی شود، در دراز مدت میتواند بد باشد. اگر این اثرات پایدار شوند، ممکن است خطر ابتلا به اختلال عملکرد حافظه را تشدید کنند که با اختلال در تنظیم قند خون مرتبط است.
تاپس در پایان گفت: ما نمیگوییم که گلوتن برای همه مضر است. برای افرادی که گلوتن را تحمل میکنند، مصرف نکردن گلوتن ممکن است پیامدهای سلامتی داشته باشد. بیشتر مردم غذاهای کامل مصرف نمیکنند و محصولات بدون گلوتن بسیار فرآوری شده اغلب دارای فیبر کم و قند بالا هستند.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Neuroendocrinology منتشر شده است.
کلید واژه
ارسال نظرات