اکنون، بعد از گذشت یک قرن و نیم، دوباره توجه دانشمندان به این جمجمه جلب شده است و جزییات ناشناخته‌ای درباره زندگی او را کشف کرده‌اند. تیم پژوهشگران در طول تحقیقات مدرن خود دریافتند که جمجمه در واقع متعلق به یک زن ۱۷ساله است که بین ۴۳ هزار تا ۲۶ هزار سال پیش زندگی می‌کرد. آن‌ها همچنین از ابزارهای گرافیک سه‌بعدی و تکنیک‌های پزشکی‌قانونی برای بازسازی چهره او استفاده کردند.

پژوهشگران جمجمه را سی‌تی‌اسکن کردند؛ اما با یک مشکل روبه‌رو بودند: فک پایین از بین رفته بود. برای حل این مشکل، آن‌ها 200 سی‌تی‌اسکن از فک انسان‌های امروزی و کاوش‌های باستان‌شناسی را جمع‌آوری کردند و سپس با استفاده از روش‌های آماری، تلاش کردند شکل فک را تخمین بزنند به صورتی که با جمجمه یافت‌شده تطابق داشته باشد.

آنها سپس نشانگرهای ضخامت بافت نرم را در بازسازی دیجیتالی سه‌بعدی جمجمه، در جایی که تاندون‌ها، ماهیچه‌ها و پوست متصل می‌شوند تا صورت انسان را شکل دهند، اعمال کردند. با داده‌های به‌دست‌آمده، کاری بیش از این نمی‌شد انجام داد؛ مثلاً شکل و اندازه بینی، دهان و چشم‌ها را نمی‌توان با این روش تعیین کرد.

با اینکه پژوهشگران در حفاری‌های اولیه، آثار سنگی، نوک استخوان و چندین دندان پیدا کردند؛ تقریباً چیزی درباره این زن جوان نمی‌دانیم. نتیجه تلاش پژوهشگران، تصویر نهایی زن جوانی است که در دورانی بسیار ترسناک و نامطمئن می‌زیسته و در جوانی از دنیا رفته است. بیش از ۲۰ هزار سال بعد، انسان‌ها کشاورزی، نوشتن، پزشکی و تمام امکانات اولیه زندگی را اختراع کردند که امروز برای ما پیش پا افتاده است.