به گزارش افرنگ خبر /یاسر احمدوند (معاون امور فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) و علی رمضانی (مدیر عامل خانه کتاب و ادبیات ایران) به مناسبت روز شعر و ادب فارسی با استاد دکتر سیدعلی موسوی گرمارودی دیدار و گفت‌وگو کردند.

در این دیدار که در فضایی صمیمانه در منزل استاد سیدعلی موسوی گرمارودی صورت گرفت، این شاعر نامدار ضمن بزرگداشت جایگاه و مقام والای شهریار در ادب فارسی، گفت: «غزل شهریار در عین قرارگرفتن در ژانر غزل حافظ، به زبان امروز سروده شده و او توانست بسیاری از اصطلاحات روزمره کوچه و بازار را که برای مردم، شکلی کاربردی داشته و دارد، وارد فضای غزل کند. او در اشعاری که برای امام علی(ع) سروده نیز سرآمد است و به همین دلیل شاید هیچ شعر معاصری به اندازه غزل "علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را" در ذهن مردم ایران جای نداشته باشد. شهریار در سایر آثارش و خصوصا حیدربابا بسیاری از آداب و رسوم ایرانی‌ها را نیز ثبت و ضبط کرده و در عین زیبایی و سادگی به شعر درآورده است».

این پژوهشگر ادبیات فارسی و علوم قرآنی، در ادامه، خاطراتی از روزهای درگذشت استاد شهریار در تهران و انتقال پیکر ایشان به تبریز هم تعریف کرد و گفت: «زمانی که استاد شهریار از دنیا رفتند، تعدادی از معاریف صنوف مختلف علمی و فرهنگی با هواپیمایی که پیکر ایشان را منتقل می کرد، به تبریز آمدند و من هم در این هواپیما بودم. وقتی هواپیما به زمین نشست، یک یگان نظامی در استقبال از پیکر ایشان صف کشیده بود. فرمانده یگان با شمشیری که در دست داشت، مقابل پیکر قرار گرفت و در حالی که به پهنای صورت اشک می ریخت، به شهریار سخن خوشامد گفت. فردای آن روز در تبریز تشییع شکوهمندی برگزار شد و من در این مراسم سخنرانی کردم؛ سخنرانی‌ای که به پرمستمع‌ترین سخنرانی عمر من تاکنون تبدیل شد».

در ادامه ‌این دیدار، استاد گرمارودی مثنوی‌ای را که در ستایش استاد شهریار سروده شده، خواند و به آثار شعری مختلف منتشرشده‌اش اشاره کرد.

در این گفت‌وگو به تناسب مقال، از بزرگان دیگری از چهره‌های ادبیات معاصر نیز یاد شد؛ سپس یاسر احمدوند، ضمن اشاره به آثاری از قبیل «خط خون» و «در سایه‌سار نخل ولایت» درباره ارزشمندی آثار سیدعلی موسوی گرمارودی در حوزه‌های مختلف، نکاتی را بیان کرد و در خصوص آثار منتشرنشده استاد، نکاتی را جویا شد که وی در این باره نیز توضیح داد.
این دیدار با تقدیر از زحمات فراوان استاد و خدمات ایشان به شعر و ادب فارسی، پایان یافت.