به گزارش افرنگ خبر /از زمان شروع رقابت‌هایی برای رفتن به فضا، فضانوردان با حوادث متعدد کشنده و غیرکشنده روبرو شده‌اند.

در تاریخ ۱۶ ژوئیه سال ۲۰۱۳، لوکا پارمیتانو (Luca Parmitano)، فضانورد آژانس فضایی اروپا و کریس کسیدی (Chris Cassidy)، فضانورد ناسا در جایی که ظاهراً قرار بود شش ساعت پیاده روی فضایی خارج از ایستگاه فضایی بی‌المللی رخ دهد، حضور داشتند.

پارمیتانو یک هفته قبل از این حادثه به اولین فضانورد ایتالیایی تبدیل شده بود که در فضا راه رفته بود. حدود یک ساعت پس از این ماموریت، پارمیتانو گزارش کرد که احساس می‌کند آب زیادی در پشت سرش وجود دارد.

او ابتدا فکر کرد که احتمالاً آب از کیسه نوشیدنی‌اش بیرون آمده است؛ بنابراین آن را قورت داد. اما آب به طور پیوسته به داخل کلاه او سرازیر شد. پارمیتانو متوجه شد که هوا سرد است و طبیعی به نظر نمی‌رسد و این مسئله را گزارش داد. سپس مسئولین به سرعت فعالیت خارج از وسیله را متوقف کردند و به او دستور دادند که به قفل هوایی بازگردد.

وقتی این فضانورد اقدام به بازگشت کرد، احساس کرد که آب روی اسفنج‌های فنجانی داخل گوشی‌اش را پوشانده و مانع شنیدن او شده است. سپس آب چشمان او را کاملاً پوشاند و مانع دیدن او نیز شد.

به گفته پارمیتانو، ترسناک‌ترین قسمت این حادثه زمانی بود که قسمت بالایی کلاه او پر از آب شد و او مطمئن نبود که نفس بعدی‌اش، آب را وارد ریه‌هایش خواهد کرد یا هوا. در نهایت او با اعتماد به حافظه‌اش، کابل ایمنی خود را دنبال کرد و به قفل هوا رسید. سپس همکارش به او کمک کرد تا او خشک و ایمن شود.

براساس تخمین‌ها، بین دو تا سه پیمانه آب در داخل کلاه ایمنی پارمیتانو جمع شده بود. پارمیتانو تجربه ترسناک خود را به بودن یک ماهی قرمز درون تنگ تشبیه کرد.

در طی تحقیقات بعدی که توسط هیئت تحقیق میشاپ صورت گرفت، ناسا از خدمه درخواست کرد که با بستن یک لباس خالی و روشن کردن آن، حادثه را بازسازی کنند.

در طی این بازسازی، آب دوباره به داخل کلاه سرازیر شد و ناسا موقتا تمام ماموریت‌های غیرفوری فضایی EVA را متوقف کرد تا زمانی که به منشأ مشکل پی ببرند. نتیجه تحقیقات مشخص کرد که آب از طریق دریچه تهویه پشتی وارد کلاه ایمنی شده بود؛ زیرا فیلتر سیستم پشتیبانی حیات گرفته بود.

به گفته کریس هانسن (رئیس هیئت تحقیق) این نقص در تجهیزات احتمالاً تاکنون جدی‌ترین مشکل EVA بوده است.

یک نشت مشابه نیز یک هفته قبل از این حادثه رخ داده بود. در آن حادثه نیز کسیدی و پارمیتانو فکر کردند که مقدار آب کمتری از یک کیسه نوشیدنی نشت کرده است. در حادثه قبلی ناسا، نشتی آب را به گردن کیسه نوشیدنی انداخت و آن را پیگیری نکرد. هانسن گفت:این حادثه به درستی مورد بررسی قرار نگرفت. بررسی این حادثه می‌توانست از خطری که یک هفته بعد یک فضانورد در معرض آن قرار گرفت، جلوگیری کند.

پس از این حادثه ناسا منشأ نشتی را تعمیر کرد و فعالیت‌های فضایی ادامه پیدا کردند. پیاده روی فضایی تاریخ ۱۳ جولای به یکی از کوتاه‌ترین پیاده‌ روی‌های ایستگاه فضایی تبدیل شد. پارمیتانو گزارشی دست اول از تجربه خود برای آژانس فضایی اروپا نوشت.